Petrache Poenaru นักประดิษฐ์ชาวโรมาเนีย เป็นผู้คิดค้นปากกาที่ทำจากขนนกในศตวรรษที่ 19 ซึ่งข้อเสียของปากกาขนนกนั้น ไม่สามารถกักเก็บหมึกไว้ได้ ต้องใช้งานด้วยการจุ่มหมึก (eyedropper) และต้องลับให้แหลมอยู่บ่อยครั้ง เมื่อยุคของปากกาขนนกจบลง John Mitchell จากเบอร์มิงแฮม ได้เริ่มพัฒนาปากกาจุดที่ทำด้วยเหล็ก ด้วยขนาดใหญ่ของปากกาจุดเหล็ก ทำให้สามารถกักเก็บหมึก และคุมการไหลของหมึกได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าเวอร์ชั่นดั้งเดิม

ในขณะเดียวกัน ปากกาจุดเหล็ก ยังทำหน้าที่ในลักษณะเดียวกับขนนก เช่น ต้องจุ่มหมึกเพื่อใช้ขีดๆ เขียนๆ มีความทนทานสูง และราคาถูก ความนิยมของปากการจุดจึงเริ่มต้นขึ้น และนักประวัติศาสตร์เชื่อว่าในช่วงครึ่งหลังของปี 1850 ปากกาจุดเหล็กเป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในการเขียนได้อย่างแพร่หลายเพราะเข้าถึงง่าย

ในปี 1884 Lewis Edson Waterman ชาวนิวยอร์ก บิดาแห่งการประดิษฐ์ปากกา ได้พัฒนาปากกาที่มีหมึกในตัวเรียกว่า ปากกาหมึกซึม (Fountain Pen) และได้จดสิทธิบัตรขึ้นเป็นครั้งแรก จุดเด่นของปากกาหมึกซึมคือสามารถกักเก็บน้ำหมึก ส่งผ่านไปยังปลายปากกาให้ไหลลื่นในระหว่างการเขียน และใช้พกพาติดตัวอย่างแพร่หลาย

แม้ว่าปากกาหมึกซึมจะได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในช่วงเวลานั้น แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนแปลงไป ปากกาที่ได้รับความนิยมในเวลาต่อมา คือ ปากกาลูกลื่นที่ถูกพัฒนาโดยนักประดิษฐ์ชาวอเมริกันนามว่า John H. Loud แต่ถึงกระนั้นการออกแบบก็ไม่เคยผลิตหมึกที่น่าพอใจสำหรับนักเขียนได้สักที

จนกระทั่งในปี 1980 บริษัท Ohto ในญี่ปุ่นได้ประดิษฐ์ปากโรลเลอร์บอล ซึ่งมีการใช้งานแบบเดียวกับปากกาลูกลื่น แต่ใช้หมึกน้ำหรือเจลแบบน้ำแทน และถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายจวบจนในปัจจุบัน เช่น นิยมใช้สำหรับกลุ่มนักเรียน นักศึษา วัยทำงาน นักธุรกิจ นักออกแบบ อินทีเรียดีไซเนอร์ ตลอดจนศิลปินผู้สร้างงานศิลปะแขนงต่างๆ เป็นต้น

นอกจากนี้ผู้ผลิตไม่ได้พัฒนาเพียงแค่ในแง่ของการใช้งานหมึกเท่านั้น แต่ยังถูกพัฒนาในแง่ของความสวยงาม ฟังก์ชันหรือลูกเล่น รูปแบบ รูปทรง หัวการ์ตูน มีความเป็นแฟนซี ผู้คนจึงนิยมเลือกใช้กันอย่างแพร่หลาย ไม่ว่าจะใช้เอง เป็นของฝาก หรือซื้อเป็นของขวัญ item ต้อนรับวันเปิดเทอมจาก Taobao